VDH tegen NOC-NSF 0-2.

Aangesteld als chef de mission van Team NL. Word je direct door de bekrompenheid en slechte communicatie van sommige bestuurders en criticasters van de Nederlandse topsport op een 0-2 achterstand gezet. Het overkwam Pieter van den Hoogenband (VDH). Gedoe over zijn aanstelling. VDH zou niet voldoende bagage en ervaring hebben. Gedoe over zijn salarisonderhandelingen. VDH wordt weggezet als geldwolf. Van iets feestelijks wat je in de topsport ‘een ABC-tje’ zou noemen, ontaarde in een publieke rel. Geen party met slingers en champagne, maar een kolderiek inkijkje van bestuurlijke dino’s die slecht communiceren en, als puntje bij paaltje komt, zichzelf toch jammerlijk belangrijker vinden dan de sport(ers).

Toen ik vorige week ‘DWDD’ op de televisie aanzette en midden in de aankondiging viel dat – drievoudig olympisch kampioen, zestienmaal Europees kampioen en eenmalig wereldkampioen – Pieter van den Hoogenband aangesteld is als chef de mission, was ik meteen aangenaam verrast. Enthousiast. Natuurlijk, een meesterzet dacht ik. Deze ideale schoonzoon is perfect in de rol om onze topsporters in Tokio 2020 naar het hoogst haalbare te stuwen. Net zo verrast was ik over de dagen die volgde. Veel kritiek op zijn aanstelling. Sommige kenners maken het dan echt bont. Irritant. Zelf géén deuk in een pakje boter geslagen in de sport en/ of in een bestuurlijke functie, maar zichzelf wel schijnbaar expert vinden. En dit dan ook vrijelijk uiten. Het was Joop Alberda die de spijker op zijn kop sloeg en de juiste tegendruk etaleerde. Op de vraag of Pieter wel geschikt is, antwoorde hij gevat: “Wat een bizarre vraag!”.

Zijn sport hart sprak direct en zei “afschaffen”. Heerlijk!

Als je je huiswerk een beetje doet, zie je dat VDH zich na zijn zwem carrière ook op management en bestuurlijk vlak heeft doorontwikkeld. Als je zijn curriculum bekijkt heeft hij 4 olympische spelen meegemaakt. In Londen en Rio de Janeiro was hij analist voor de NOS. Hij organiseerde grote zwemevenementen en was chef de mission bij de jeugd Olympische Spelen. Hij is een man die competenties heeft ontwikkeld op alle fronten nodig voor deze rol. Credentials die een sterke basis vormen. Veel belangrijker is dat hij een grote uitstraling heeft en geliefd is bij sporters en publiek. Hij straal puurheid en passie voor sport en sporters uit. De aanmoedigingen van hem op de laatste meters van de gouden medaille race van Maarten van der Weijden staan nog vers in ons collectief geheugen. Die ontlading naar zijn collega sporter. Machtig. Veel sporters zullen makkelijk een connectie met hem hebben en met deze ideale schoonzoon als boegbeeld vergroot je de kans om meer sponsors naar de sportkoepel te verleiden. Dat maakt Pieter een gedroomde ambassadeur van TeamNL. Is alles dan perfect? Tuurlijk niet. Hij heeft een zekere frivoliteit die mogelijk tot wat foutjes zullen leiden. “Who cares!”. Met een goed team om hem heen, wordt dit normaal gesproken opgevangen. Het is tijd voor een nieuwe generatie aanvoerders binnen NOC NSF. VDH is zo’n nieuwe leider.

In “DWDD” werd hem naar de ‘losers’ vlucht gevraagd tijdens de Olympische Spelen van Rio. Zijn sport hart sprak direct en zei “afschaffen”. Heerlijk! We sturen onze beste sporters naar het grootste sportevenement van de wereld. Dit zijn jonge mensen die heel hun hart en ziel in hun passie leggen. Een passie waar wij als toeschouwers enorm van genieten. Herinneringen mee maken. Jonge mensen die alles aan de kant zetten om het hoogst haalbare uit zichzelf te halen. En dan word je na jaren van keihard trainen, omdat je geen medaille haalt, op de ‘losers’ vlucht naar huis gezet. Bizar! Wie bedenkt dit?! Die lulkoek dat er te weinig bedden zijn, kun je simpel anders oplossen. Het moverende argument dat we de sporters die nog moeten presteren niet willen verstoren, kan ik wel begrijpen. Maar ook dat kun je oplossen zonder de sporters die hun traject erop hebben zitten naar huis te sturen. Een fatsoensnorm die je niet moet willen overschrijden. Typisch zo’n bestuurlijk besluit welke uiteindelijk de compassie mist, juiste communicatie en andere belangen zwaarder laten wegen dan de beleving en toegave van deze sporters zelf. Dat zal VDH niet overkomen.

Die inspiratie gaat VDH leveren. Daar ben ik 110% van overtuigd.

Als klap op de vuurpijl kon VDH zijn salarisbesprekingen terugvinden op straat. Een zeer ongepast privacybreukje. Alsof de juridisch medewerker van het NOC NSF alles in steno en drievoud had bijgehouden en een kopietje naar het NRC heeft gestuurd. Direct wordt hij door de omegving afgeschilderd als geldwolf, omdat hier driekeer de Balkenende norm zou hebben gevraagd. Informatie die niet blijkt te kloppen, maar erger die je niet zo publiekelijk communiceert. Een ongelukje of een bewuste sneer naar zijn aanstelling van rancuneuze bestuurders. Moet je je voorstellen dat je een nieuwe baan hebt gevonden. Je een salaris hebt uit onderhandelt en een dag later al je collega’s in een memo foutief worden geïnformeerd over de details van je aanstelling. Onbegrijpelijk. Nee, ronduit schandalig. Sowieso vind ik het enorm bekrompen als we denken dat we de chef de mission geen fatsoenlijk salaris hoeven aan te bieden. Kijk naar de belangen van onze sporters. Ook commercieel en voor hun toekomst na het sporten. De tijd dat het een erebaantje was, is al helemaal niet meer van nu. Helaas zitten er toch nog een paar holbewoners in de bestuurslagen die zich niet mee ontwikkelt lijken te hebben.

Het is duidelijk. Ik sta volledig achter de benoeming van Pieter. In zijn nieuwe functie zal hij de lijn van technisch directeur Hendriks doorzetten. Een visie waarin VDH ook gelooft en deze tandem dus versterkt. Hij ziet zijn voornaamste taak om een omgeving voor de sporters te creëren waarin zij ongestoord kunnen presteren. Een ervaren schouder waar nodig, maar vooral de sporter zoveel mogelijk ruimte geven. Inspireren, faciliteren en ondersteunen waar nodig. Die inspiratie gaat VDH leveren. Daar ben ik 110% van overtuigd.